Musée des Beaux-Arts de Calais

Het Calais Museum is een gebouw uit 1965, met uitzicht op het rustige Parc Richelieu. De architect, Paul Pamart, werkte tijdens de wederopbouw veelvuldig in Nord-Pas de Calais. 

De galerieën tonen ongeveer 250 kunstwerken uit de periode van de 1940e eeuw tot en met de hedendaagse kunst. De rondleiding begint met een voorstelling van het oude museum, dat in mei XNUMX werd verwoest. Enkele stukken zijn gered van de brand. Daarna volgt de XNUMXe eeuw met zeegezichten, landschappen en aquarellen. Hier staat de Engelsman William Turner (die Calais schilderde) oog in oog met de noorderling Jean-Baptiste Carpeaux. 

Tijdens de 20e eeuw verschenen er nieuwe bewegingen. Het museum eert vooral Franse beeldhouwers uit die periode, zoals Antoine Bourdelle en François Pompon. 

U zult ongetwijfeld verrast zijn door de reconstructie van een beeldhouwerswerkplaats in het hart van het museum! Het is dat van Henri Delcambre, een streekschilder. Een deel van zijn werk wordt daar tentoongesteld. Hij maakt daarbij gebruik van verschillende technieken: gips, brons en terracotta. Deze werken zijn een schenking van de nazaten van Henri Delcambre, die in 2003 overleed. 

Er is ook een andere collectie met werken van een lokale kunstenaar te zien: die van Jeanne Thil, geboren in Calais (1887). Zijn leven vol reizen inspireerde zijn talenten als schilder. De glinsterende kleuren van de oevers van de Middellandse Zee verlichten zijn schilderijen! 

Het Museum voor Schone Kunsten van Calais geeft uiteraard een ereplaats aan Auguste Rodin, met een speciale ruimte (heropening in mei 2025). Er zijn ongeveer dertig sculpturen van de kunstenaar te zien, waaronder 21 die hij in bruikleen heeft van het Rodin Museum. Het gaat hierbij met name om de sculpturen die het Monument voor de Burgers van Calais voorstellen. 

Wist je dat? Tot aan de verwoesting in mei 1940 presenteerde het Museum voor Schone Kunsten zijn collecties in een oud gebouw aan de Place d'Armes. Het huidige museum werd geopend in 1966. Het gebouw, ontworpen door Paul Pamart, kenmerkt zich door brutalistische architectuur – met gebruik van ruwe materialen zoals beton – die typerend zijn voor de wederopbouwperiode. Beton was destijds een modern en veelgebruikt materiaal en wordt hier vakkundig gecombineerd met traditionele materialen zoals baksteen en leisteen. Zowel bij de buitenkant als bij een bezoek aan het museum is duidelijk te zien dat Paul Pamart zijn ideeën over verlichting verder heeft ontwikkeld.